Tłumaczenie przysięgłe to potoczne określenie tłumaczenia uwierzytelnionego (poświadczonego) przez tłumacza przysięgłego. Zasady wykonywania tłumaczeń przysięgłych reguluje ustawa o zawodzie tłumacza przysięgłego z dnia 25 listopada 2004 r. oraz właściwe rozporządzenia.
Pisemne tłumaczenia przysięgłe
Najważniejsze cechy przysięgłych tłumaczeń pisemnych to:
– informacja z jakiego języka tłumaczony jest dokument,
– krótki opis dokumentu (zabezpieczenia, znaki graficzne i symbole), opis pieczęci, podpisów, wykreśleń i wszelkich innych cech dokumentu, które tłumacz uzna za wskazane w danym przypadku,
– formuła poświadczającą z informacją czy tłumaczenie wykonano z oryginału czy z kopii, datę, unikatowy dla dokumentu numer repertorium tłumacza,
Standardowe tłumaczenie przysięgłe ma formę papierową z oryginalnym podpisem i pieczęcią tłumacza.
W formie elektronicznej, tłumaczenie przysięgłe podpisane jest kwalifikowanym podpisem elektronicznym i nie wymaga pieczęci i oryginalnego podpisu tłumacza. Stosowanie podpisu elektronicznego jest zgodne z Ustawą o zawodzie tłumacza przysięgłego, upraszcza i ułatwia obieg dokumentów oraz gwarantuje bezpieczeństwo.
Ustne tłumaczenia przysięgłe
Tego rodzaju tłumaczenia wymagane są w przypadku czynności pociągających za sobą skutki prawne, których stroną jest osoba lub osoby nie znające języka polskiego w dostatecznym stopniu. Przykładem jest tu składanie zeznań w sądzie, prokuraturze lub na policji, czynności z udziałem notariusza, zawarcie aktu małżeństwa czy składanie innych oświadczeń woli.
Niezależnie od tego czy tłumaczenie jest pisemne czy ustne, tłumacz ma obowiązek ewidencjonowania wykonanych czynności w prowadzonym przez siebie repertorium.